Van Baskenland tot Catalonië: Biarritz naar Lekeitio

Deze reis door de Pyreneeën vertrekt vanuit Biarritz, een plek die gemakkelijk bereikbaar is met de trein. Je kan er je motor gemakkelijk naartoe verschepen met de autotrein. Lees meer over je motor op de autotrein zetten in dit artikel. Biarritz is een typische 'oude glorie' dit nog steeds schijnt. Een geliefkoosde bestemming voor Fransen die zee en bergen (de Pyreneeën) willen combineren, maar ook de plek waar hippe jongeren komen om te surfen. Een (heel) klein beetje Californië in Europa dus, ook al omdat de kustroute die we straks zullen volgen in Spanje heel wat gelijkenissen vertoond met de Pacific Coast Highway. Vooraleer we daar zijn loodst de route ons langs het station van Biarritz (waar je de dus eventueel de motor kan oppikken) en in de richting van de grens met Spanje. We nemen een beetje afstand van de zee en duiken de uitlopers van de Pyreneeën voor het eerst in om vervolgens bij San Sebastian terug zicht te krijgen op de Golf van Biskaje. San Sebastian (of Donostia in het Baskisch) is trouwens meer dan de moeite waard om te bezoeken. Dus als je op tijd vertrokken bent in Biarritz, trek dan zeker een uur of twee uit voor een uitgebreide stop.

Van hieruit gaat het verder langs een kustweg die steeds kleiner en pittoresker wordt. Achter elke bocht schuilt alweer een nieuw adembenemend zicht, ronduit fantastisch. Het einddoel van de rit is Lekeitio. Wat op er op de kaart uitziet als een onbeduidend vissersstadje blijkt een fijne badplaats die enkel door Spanjaarden (en Basken) ontdekt is. Een leuke extra voor de zwemmers is het eiland dan voor de kust ligt en afhankelijk van de waterstand te voet of al zwemmend bereikbaar is. Aan de haven ligt een prachtige Basiliek bij een typisch Zuiders plein, en verderop kan je op één van de vele terrasjes genieten van een kop koffie of iets fris. Het aantal restaurants is dan weer beperkt, wij genoten van een lokale witte wijn en pinxtos (tapas) bij Antzarrak.

Voor de overnachting kunnen we camping Endai aanbevelen als een rustige plek met eenvoudig maar net sanitair. In het lokale winkeltje/bar kan je het noodzakelijke kopen om te eten, or ontbijten. Heb je geen tent mee dan is er ook een klein pension verbonden aan de camping. Daarvoor kan je best reserveren. Je komt deze camping trouwens al tegen twee kilometer voor je in Lekeitio bent.

Links:

• San Sebastian
• Basiliek in Lekeitio
• Restaurant Antzarrak in Lekeitio
• Camping Endia

IJsland Off Road Routes

IJsland is een paradijs voor wie van natuur houdt en off road wil rijden. Je krijgt overal in IJsland mee dat het strikt verboden is om "off road" te rijden, maar daarmee bedoelen ze dat je de paden niet mag verlaten. Geen probleem want die paden zijn in veel gevallen al uitdagend genoeg, zeker voor een motorrijder met baggage. De routes die onder "IJsland Expeditie" staan vormen een mix van gemakkelijke gravel wegen waar je zelfs met een tourmotor over kan en veel moeilijker stukken met stevige rivier doorwadingen. Zo'n rivier oversteken doe je als motorrijder best niet alleen, reis in groep of wacht tot er andere (bvb. 4x4) reizigers in de buurt zijn voor je de oversteek waagt. Uit ervaring blijkt dat zelfs een BMW R1200GS adventure water kan happen in een te diepe rivier. Tip: neem visserslaarzen mee, zo hou je bij diepere rivieren de voetjes droog.

Volgend blogposts bevatten ook downloadbare routes:

• 1. West IJsland: van Reykjavik naar Varmaland

• 2. West IJsland: van Varmaland naar de Geysir

• 3. Centraal IJsland: van Uthilo naar Vatnsnesvegur langs IJslandse klassiekers

• 4. Noord IJsland: Van Vatnsnesvegur naar het hoogland

• 5. Noord IJsland: Naar Husavik om walvissen te spotten

• 6. Noord IJsland: Van Husavik langs Myvatten naar de poolcirkel

• 7. Oost IJsland: Van Langanes naar de vulkaan Askja

• 8. Noord IJsland: The Long Way Round naar Nyidalur

• 9. Centraal IJsland: Van Nyidalur naar het Zuiden

IJsland Off Road - Dag 11: Terug naar het Zuiden voor de mooiste etappe

Naar goede gewoonte vertrokken we die ochtend anderhalf uur later dan afgesproken, perfect om een paar updates voor de blog te schrijven. Live zetten zal voor later zijn want er is geen electriciteit in de hut, en de iPhone heeft het zo niet op de vochtigheid, koude en schokken op de motor. We zijn dus even 'off the grid'. We leren ook dat het altijd goed is om bij de locals eens te luisteren naar de situatie van de weg voorop. Dan leer je bijvoorbeeld dat wat twee jaar geleden nog een soort snelweg was, eigenlijk een tijdelijke dienstweg was die indertussen grotendeels weggespoeld is. Maar dat kan ons niet tegen houden want ook op de reguliere weg blijken de rivier doorwadingen zeer goed mee te vallen.

Tegen de middag komen we opnieuw in de beschaving bij een waterkrachtcentrale die 1/4 van de electriciteitsbehoeften van Reykjavik voorziet, stukken asfalt zowaar en een tankstation met open wifi. Na een smakelijk pakje noedels zetten we koers richting het Landmannalaugar gebied. Dit natuurpark wordt door het ganse team verkozen tot mooiste plek in IJsland. We rijden een soort teletubbie land in, je verwacht elk moment dat er een gigantische Tinkie Winkie van achter een berg zal verschijnen. De rivier doorwadingen hebben we niet meer geteld, de botten zijn niet meer nodig. Toch heeft de BMW twee keer bijna water gepakt, dus zo onschuldig waren die doorwadingen ook weer niet meer.

Zo'n mooie plek vraagt om een groepsfoto. Een welwillende nederlander speelt fotograaf op instructies van reporter Rik. Toen wist hij nog niet dat wij hem een paar kilometer verderop zouden helpen bij het vervangen van een wiel. Depannage Bart wordt duidelijk geen rust gegund.

Tegen zeven uur kwamen we aan op zowaar een echte camping met douches en zelfs een wasmachine. Hapje eten en naar bed, want drankjes voor een feestje zijn er niet meer. De camping mag dan al aan een drankenwinkel liggen, die zijn doorgaans niet zo laat open in IJsland.

De Route:

IJsland Off Road - Dag 10: Marathon met sleutelplezier

We wisten reeds vanaf het begin van de reis dat de doorsteek van Askja naar Nyidalur afgesloten was. Door het afsmelten van de overvloedige sneeuw van de voorbije winter is de weg een soort drijfzand geworden, geen doorkomen aan. Dus moest er een omweg gemaakt worden. Helemaal naar Myvatn en dan terug naar het zuiden. Om het extra interessant te maken koos onze gids ervoor om een stukje verder te rijden naar Akureyri om daar een nieuwe route naar het hoogland uit te proberen. De 50km extra asfalt was bepaald geen pretje, verschillende rijders dommelden ei zo na in slaap (na de slapeloze stormnacht) en David maakte een pirouette op het natte asfalt toen zijn motor was afgeslagen. De nieuwe route naar het zuiden bleek een toppertje. Alweer prachtige landschappen langs en door bergrivieren die door de extra sneeuw en de veelvuldige regen op sommige plaatsen de weg over bijna honderd meter overspoelden. De rit ging verder over het maanlandschap op het hoogland en tegen zes uur kwamen we opnieuw langs de hut waar we enkele dagen voorheen genoten hadden van het natuurlijk warme buitenbad. Maar de eindbestemming was Nyidalur, zo'n 50 kilometer en drie rivier doorwadingen verder, dus gingen we door op Red Bull en chocolade.

Met de vlag van de vorige hut nog inzicht vatten we de volgende rivier doorwading aan. Dat lukt steeds vlotter, zo vlot zelfs dat Stef in zijn jeugdig enthousiasme de ketting van zijn KTM superenduro brak. Waarschijnlijk een steen uit de rivier. We repareren de ketting maar er blijken drie schakels verdwenen. Met een te hard gespannen ketting neemt de lichtere Kevin het stuur over en wordt de baggage in de jeep gestoken. Ondertussen repareerde ook Michael zijn fiets, daar waren twee bouten verdwenen uit de ophanging van de koffers.

Een uur later zijn we terug op weg. Het is al na negen als we de hut in zicht krijgen ... aan de overkant van een rivier die een 100 tal meter breed stond. De combinatie van opnieuw veel regen en smeltwater maakte dat het water aan het einde van de dag extra hoog stond. Maar het waren vooral de laatste 5 meter die zelfs de jeep bijna verzopen. Met vereende krachten en de hulp van een ranger trokken we er alle KTM's doorheen. Voor de BMW zochten we een andere weg stroomopwaards door de rivier om het diepste punt te omzeilen.

13 uur en 380 kilometer na ons vertrek die ochtend werkten we nog snel een pasta binnen in de hut tussen al slapende trekkers, om vervolgens te genieten van onze welverdiende nachtrust.

De Route (eventueel te splitsten over twee dagen):

IJsland Off Road - Dag 9: Moet er nog zand zijn?

Terug van onze overnachtingsplek namen we nog even ontbijt in het lokale tankstation/winkel/cafe/koffiebar. Van daaruit zetten we koers richting Askja, de vulkaan daar herbergt een prachtig kratermeer en dat wilden we zeker gezien hebben. De weg ernaartoe bleek - na het asfalt stuk - behoorlijk pittig. Bij de tweede doorwading ontmoetten we drie Russische motards op BMW GS-en. Ze waarschuwden voor 15 km zand verderop, wat mij allesbehalve plezier deed. Maar goed, het einddoel was interssant genoeg om even door te bijten. De doorwading leverde mij  alvast een sticker op van de BMW Motorrad Club Russia. En nadat we onze Russische vrienden een handje geholpen hadden steeg mijn zelfvertrouwen, mintens twee van de drie waren duidelijk niet voorbereid op een reis zoals deze. Nu bleek verderop dat ze geen ongelijk hadden wat betreft het zand. Hoe dichter we bij de vulkaan kwamen, hoe meer het soort maanlandschap veranderde in een zwarte Sahara piste. Plezant voor wie er van houdt, zwaar werk voor wie het haat. Het was al tegen 20u aan als we aankwamen op de winderige lava vlakte die dienst doet als kampeerplaats. Tenten opzetten in een cirkel en een snelle hap om aan te sterken, en de liefhebbers konden nog een tochtje maken naar het kratermeer. Drie uur later was de groep terug voor een slapeloze nacht in tentjes die heen en weer gezwiept werden in de eindeloze rukwinden.

De Route:

IJsland Off Road - Dag 8: Go North

Vandaag doen we het noord-Oostelijke deel van IJsland aan. Einddoel van de etappe is Langanes, tot voor kort het dichtste punt bij de poolcirkel in IJsland (tot de geografen de zaak eens herberekenden). Het werd een snelle trip met alle mogelijke variaties aan gravel wegen, gravel, gravel met modder, gravel met keien, gravel met wasbordjes, de IJslanders hebben de kunst van gravel wegen maken in alle finesses doorgrond. Het schiereilend Langanes vormt het uiterste puntje van IJsland en ook van onze reis. Het is ook het einde van de wereld voor de mens. Je vindt er nauwelijks bewoning op een paar boeren na, en de bewoners van het vissersdorp Porshofen waar we benzine en rantsoen konden inslaan. Het rijk is er aan de vogels. sternen en meeuwen bij de vleet, en ook de grappige papegaaiduikers bevolken daar de rotskusten. Wij volgden het pad richting vuurtoren en op een rustig plekje konden we ons wildkamp opslaan terwijl een kudde wilde paarden zich uit de voeten maakte.

De verse vis uit het haventje verderop werd op het vuur gegooid 'en papillotte' met een geheime kruidenmengeling afgewerkt met Ijslandse 'Brennivin'. Het smaakte heerlijk en we sloten de avond met een kampvuur dat kon wedijveren met de vuurtoren even verderop.

IJsland Off Road - Dag 6: Terug naar de beschaving

Met de routine van de vorige dag in de benen was rit over de kale hoogvlakten te vergelijken met een uitstapje in de Vlaamse Ardennen. Door rivieren en plassen allerhande, rotsen en keien en steeds met wonderbaarlijke landschappen rondom ons. In de verte lokken besneeuwde bergtoppen die ons naar het schiereiland Tjornes zullen leiden. Grondwerken Kevin zorgt als verkenner nu en dan voor wat extra animatie door zijn KTM as-diep te parkeren in het drijfzand en verderop door zijn voorwiel aan volle snelheid te neer te zetten in een put van 30cm, zonder veel erg gelukkig. Naarmate we afdalen naar zeeniveau wordt het lekker warm en we halen zelfs meer dan 18 graden, een hittegolf noemen ze dat hier. Die afdaling zorgt geografisch nog voor een paar spectaculaire extra's, met name watervallen. We bezoeken de Aldeyjarfoss, die omgeven is door basaltzuilen, in één woord: prachtig. De camping in Husavik verwent ons met een luxe die we sinds Reykjavik niet echt meer gekend hebben: douches (inclusief zwavelgeur). Proper gewassen maken we ons klaar voor de Belgische avond, biefstuk friet dus. De frieten werden team-gewijs gesneden uit verse patatjes en beenhouwer Bart sneed de steaks gelijk nen echten. Spijtig genoeg werd de olie niet warm genoeg om ook echt frieten te bakken ('t zal iets met die waterkoeling geweest zijn zeker). Om op deze Belgische avond de handelsbetrekkingen met IJsland op scherp te stellen werd de avond afgesloten met een 'discreet' bezoek aan de lokale horeca.

De Route:

IJsland Off Road - Dag 5: En ... Actie!

De dag kondigde zich niet heel enthousiast aan: druilerig weertje, vocht in de kleren en wegen die  je niet echt off road kan noemen. Wel levensgevaarlijke baantjes met een mengeling van aangeharde gravel, losse steentje, putten links en rechts en dit alles overgoten met een sausje van modder op de meest onverwachte plekken. We bereiken Varmahlid op de middag. Met een stevige cheesburger achter de kiezen kon de pret nu echt beginnen, dit is de dag waarop we voor het eerst rivieren gaan doorwaden. De F752 richting Zuid werd steeds kleiner en ruwer terwijl de bergen rondom om onze aandacht vechtten. De eerste doorwading was al meteen prijs, wat normaal een inlopertje moest worden bleek al direct bijna knie-diep te zijn. Kevin, onze betrouwbare gids en voorrijder van de voorbije dagen, toonde meteen hoe het niet moet en kon maar ternouwernood van een nat pak gered worden door rots-in-de-branding-Stef. De stressfactor stijgt meteen flink, iedereen stelt zich, gehuld in vissersbotten, op langs het ideale pad en een voor een maken motor en piloot de oversteek. Iedereen werkt de klus zonder problemen af, de toon is gezet voor de rest van de namiddag. Er volgen nog drie doorwadingen (waarvan twee ook als dusdaning op de kaart staan) voor we op de hoogvlakte net ten noorden van de Hofsjokull kunnen bivakkeren. Uit een kort gesprekje met een Zwitser die ons tegemoet kwam in een grote survival truck leren we dat er onderweg ook nog grote stukken weg onder water staan, grote plassen zegt hij. Zal wel meevallen denken wij, tot we na talloze lange diepe plassen bij een ware overstroming komen die drie keer zo breed is en dieper dan de strafste rivier doorwading van de dag. Cool bewaren en blijven gaan en zo steken we nog een paar mini-meertjes over. De namiddag is al flink gevorderd als we aan de derde grote doorwading komen. Tamelijk breed, snelstromend water en net iets te diep om er alle vertrouwen in te hebben (tot boven de knie, mijn knie). In theorie kan de BMW Adventure op de hoogste stand dit aan, maar dat was buiten een golf gerekend die zijn weg zocht naar de luchtfilter. Boenk stil in het midden van de rivier. Met vereende krachten werd motor naar de overkant getrokken en de draineringswerken konden beginnen. Terwijl de rest de oversteek maakt werken we aan het vrij maken van de luchtfilter en als blijkt dat we die kunnen uitwringen als een natte vaatdoek is ons vermoeden bevestigd. Volgende stap: bougies uitdraaien. Fluitje van een cent, ware het niet dat in de sleutelset van de BMW de bougiesleutel bleek te ontbreken. En alle KTM's hebben een andere maat. Het is pas na een half uur prutsen met te grote dopsleutels en zelfgemaakte hulpstukken dat chef depaneur Bart nog eens een blik werpt in de materiaalkoffer van de jeep en merkt dat daar alsnog de juiste sleutel in zit. Vanaf nu gaat het snel. Als was het een geolied formule 1 team helpt iedereen mee om de duikboot uit Beieren van zijn water te ontdoen, alles terug in elkaar te zetten, test, start, go! Het is ondertussen na zessen en we moeten nog een eindje. Het laatste stuk verloopt vlot, de laatste rivierdoorwading wordt genomen zonder gebruikelijke voorzorgen alsof we al jaren niets anders doen op de weg van en naar het werk.

De welverdiende rust krijgen we in het natuurlijk bad op onze bivakplek in Laugafell Het water komt daar als bij wonder op perfecte bad-temperatuur uit de grond. Nog snel een lekkere warme hap en we kunnen de vermoeide botten neervlijen in de tenten. Of tot een kot in de nacht doorfilosoferen over goed en kwaad en de zin van het leven. En dat met maar één getuige: mr. Jack Daniels.

Speciale dank vandaag voor het ganse team dat mij en mijn motor weer op weg geholpen heeft, zonder vragen, gezaag of verwijten, als een grote familie. Thanks!

De Route: (opgelet, enkel met een degelijke off-road motor doenbaar, BMW GS best voorzien van snorkel, kous over de luchtinlaat of gewoon heel traag doen)

IJsland Off Road - Dag 4: Over bospoepers en ander vreemde namen in vreemde talen.

Na de derde dag onderweg begint er van alles te bewegen in zo'n groep. Bijnamen, al dan niet uitgesproken in publiek, brengen de onderliggende gedachten stromen naar boven. De mannen met een body mass index (BMI) gelijk aan hun schoenmaat verwijzen naar de smallere medemens als 'de stylo'. Op zoek naar een tegen-bijnaam verschijnt in mijn visueel brein dan het beeld van zo'n dikke artline stift, een alcoholstift dus ... Chef Stef heeft geen extra bijnaam nodig en Maja de bij ligt ook voor de hand. Ik vraag mij af of dat straks allemaal in het boekske van Rikske de reporter gaan verschijnen. Aan het einde van de dag maakt de hilariteit over gids Bart zijn gebrek aan kennis van het Hollands (we gaan in het gleufje rijden, laat u maar gans gaan) iets los in mijn hersenen. Zou hij de enige, echte bospoeper zijn? Hij koos er namelijk voor om wildweg te gaan kamperen op een hoop rotsen op een paar kilometer van het dichtst bijzijnde en enige openbaar toilet op het schiereiland Vatnsnes. Of is dat dan een boskakker? Al die onzin over bijnamen doet ons bijna vergeten dat we gisteren bijna 300 km off road reden zonder noemenswaardige regen. En dat we langs een serie natuurwonderen met moeilijke namen reden die een halve toeristische gids van IJsland kan vullen. In volgorde van verschijning: Geysir (warmwaterbronnen),  Gullfoss (waterval), zwavelvelden in Kjolur en de beroemde vogelrots Hvitserkur om het rijtje af te sluiten. Alleen de zeehonden bleken niet op het appel, hopelijk kan Bart den depaneur er een dagje later alsnog eentje knuffelen.

IJsland Off Road - Dag 3: Met vallen en opstaan

Dag drie (op de FB pagina van Endurofun dag twee) was wat men in wielertermen een kuitenbijter zou noemen. Het begon met wat vals plat in de vorm van gravel wegen die stap voor stap ruwer werden. David vond dat blijkbaar allemaal maar niets en ging na een onverwachte rookstop van start met de branie van Bart Bronkaert toen hij nog mossels kookte. Resultaat: een ongewenste wheelie, KTM in de gracht, onbreekbare endorobakken met een gat erin en ductape om een gescheurde broek samen te houden. Maar met de 'cool' van David bleef alles in orde, gelukkig zat er geen whiskey in de dubbele wand van de bakken. De rest van de dag bleven de valpartijen voorbehouden voor ondergetekende, zand - of in dit geval vulkaanas - het is mijn ding nog niet helemaal. Gelukkig val je er zacht in.

De uitdagingen die we op onze weg vonden volgden elkaar in sneltempo op: zand dus, modder, losse gravel, stijle uitgespoelde paden met losse keien, rotspartijen en dat allemaal overgoten met een flinke hoeveelheid hemelwater. Het perfecte excuus om de natuurelementen te tarten en in open lucht in een warmwater bad te gaan zitten. En de weergoden toonden zich voor eventjes verslagen want de spaghetti bolognese à la facon Endurofun - lees 'vol verassingen' - kon verorberd worden onder een klein zonnetje.

Oh ja, vertelde ik al dat dit alles door ging in alweer fenomenale landschappen?

De Route:

IJsland Off Road - Dag 2: Even inrijden

Navigatie in IJsland zou eenvoudig moeten zijn, er liggen namelijk nauwelijks wegen. De juiste container met onze motoren vinden in de haven van Reykjavik bleek dan net weer iets moeilijker. De taxichauffeur zijn irritatie steeg zienderogen samen met zijn taximeter, tot onze grote gids eindelijk het juiste straatje had gevonden. Vreemd volkje toch die eilandbewoners.

Na het ompakken van de bagage, de obligate last minute reparaties en nog even tanken en kon de eerste inlooprit van start. Geheel in IJslandse traditie zetten we koers richting Noord in de stromende regen. Maar een uurtje later werden we al helemaal betoverd door het landschap, je verwacht elk moment een cycloop achter de volgende tafelberg zien vandaan komen of een hobbit die zit te vissen bij een riviertje. Het offroad gebeuren was een inlopertje, pistes met wat rotsen en plassen maar niets wat meer techniek vereist dan blijven zitten en genieten. Niet te snel rijden en wat rondkijken en plots zie je een gigantische gletscher verschijnen aan de horizon. Dan begin je te zien hoe dit onafgewerkt land is ontstaan, gigantische natuurkrachten die de grootste door de mens gemaakte machines doen krimpen tot vlooien.

Nog zo'n bevreemdend schouwspel is de Hraunfossar, het water van een stevige bergrivier zoekt zijn weg door de lava lagen en stort vervolgens over een kilometer breed terug in de rivier. Voldoende interessant om er een parking bij aan te leggen en er vier studenten met een enquete op af te sturen. Over een paar jaar betaal je hier dus waarschijnlijk een paar honderd krone toegangsgeld.

20140713-071245-25965478.jpg

Met de avond kwam ook de zon en konden we voor het eerst onze tenten opslaan zonder nog natter te worden. De BBQ van Chef Stef smaakte heerlijk, de losgelaten jongeren op de camping zongen tot diep in de nacht die nooit donker werd.

De Route:

Dag 3: Westwaards richt Oostkantons

Net zoals het een tijd duurt om in het hart van de stad te komen, zo ben je ook wel even onderweg eer je terug in het open veld bent. De route neemt ons Zuid-Westwaards in de richting van het Eifel natuurpark. Over de Rijnvlakte langs provinciale wegen komen we goed vooruit en genieten tegelijk van de wijdse omgeving. En even plots als op de heenweg gaat het landschap weer over in het heuvelachtige Eifel. Zin in een kop koffie? Stop dan zeker in het historische centrum van Nideggen.We karren vrolijk verder richting Hoge Venen en Oostkantons en voor je het weet zien de dorpen en straten er weer helemaal Belgisch uit. Even langs in de lokale supermarkt en we hebben alles voor een picnic. Het vinden van een picnic plekje verloopt iets minder vlot en na we omzwervingen langs de Vesder en voorbij de enduro terreinen van Bilstain poten we ons neer op een schaduwrijk pleintje bij de kerk van Thimister-Clermont. Geen zin om te klooien met een Zwitsers mes? Dan kan je op datzelfde pleintje terecht in Le Fourquet waar ze een democratische dagschotel serveren (ook op terras). Wij sloten de toeristische rit hier af, de snelweg bracht ons terug op tijd naar huis voor het avondeten. Wie meer tijd heeft kan van hieruit verder met een rit door zowel de Belgische Ardennen als het Haspenhouwse land van fruit en andere boomgaarden.

Interessante links:

• Het charmante stadje Nideggen
• De Vesder
• Enduropark Bilstain
• Een dagschoteltje in het land van Herve: Le Fourquet

Dag 1: Van Hasselt tot Siegen

Bij het buitenkomen van het hotel blijkt het toch nog behoorlijk lentefris, maar de zon maakt zich al op om onze motorpakken op een aangename temperatuur te brengen. Ideaal motor weer dus, en al snel rollen we de ochtendzon tegemoed. De eerste etappe van de trip gaat gewoon snel en efficient Hasselt uit richting snelweg om het echte startpunt van de route in Aken te bereiken. De GPS instellen op de start van de route Aken-Siegen volstaat op je tot daar te brengen. Ben je op tijd in Aken (bvb om 10u) dan heb je nog de tijd voor een bezoekje aan de Dom dat is meteen de plek van waaruit we verder gaan rijden. In de autovrije straten rondom de Dom kan je ook terecht voor een kop koffie, al dan niet op een terrasje. Van hieruit vertrekt de route richting Zuid-Oost de stad uit en na een paar buitenwijken kom je meteen in het groen terecht. Langs de Noordelijke kant van de Eifel geniet je van de eerste bochtenseries, maar dat zal nog maar een voorsmaakje blijken van wat komen zal, we rijden rond Keulen langs de Zuidkant en dat betekent dat we door Bonn zullen passeren. Voor we de voormalige hoofdstad van West-Duitsland bereiken doorkruisen we echter eerst de Rijnvlakte. Deze machtige rivier heeft ervoor gezorgd dat het Eifel gebergte abrupt overgaat in een vlakte vol velden. Je voelt je eventjes ergens in centraal Frankrijk. Honger? Dan is Traditionshaus Zur Linde in Swisttal een aanrader, als je van traditioneel Duitse keuken houdt natuurlijk.

De passage door Bonn is niet toevallig gekozen, dit is namelijk ook de stad waar de rivier de Sieg uitmondt in de Rijn, en die rivier zal ons voor de rest van de dag vergezellen richting ... Siegen. Eerst moeten we echter de stad uit, de buitenwijken lijken eindeloos uit te lopen, tot we links afslaan, door een wijkje rijden en vervolgens de natuur induiken met twee haarspeldbochten. De bijrijdster van dienst kant ophouden met de studie van de lelijke Duitse architectuur, nu is de fun opnieuw aan de piloot. Vanaf hier gaat het langs de Sieg en over de flanken op en neer tot Siegen. Een volle namiddag stuurplezier met een stadje links en recht voor de afwisseling. Puur genieten!

Siegen mag dan al een tamelijk uit de kluiten gewassen Universiteitsstad zijn, veel valt er niet te beleven. We kozen dan ook voor een rustig Hotel net buiten de stad waar we getrakteerd werden met een overdosis asperges rechtstreeks van bij de boer on de streek.

Interessante links:

• Hotel in Hasselt: Hassotel
• De Dom van Aken
• Restaurant Zur Linde in Swisttal
• Hotel en restaurant Pfeffermuehle in Siegen

Het Bergisches Land, waar Teutonen thuis zijn

Dit is een moto tripje voor elke motard die ondertussen de Abdij van Maredsous blindelings kan vinden en de bochten rond La Roche persoonlijk bij naam kent. De motard ook die de grens al eens over stak naar het Eifel gebergte maar nu op zoek is naar een alternatief. Het Bergisches land is zo'n alternatief. Oostwaards rijdende voorbij Keulen kom je in een motor walhalla terecht waar plezante stuurweggetjes, haarspeldbochten en snelle zwiepers verbonden worden door heerlijk ruikende bossen en links en rechts een Gasthof om de inwendige mens te versterken. Ietsje verder weg dan de klassieke Ardennen trip maar ideaal voor een weekend met een of twee dagen extra. We vertrokken voor deze route vanuit Hasselt. Wie aan de ander kant van het land woont kan de avond tevoren vertrekken en in de stad van de smaak logeren, er zijn daar comfortabele tot luxueuze hotels bij de vleet die je graag ontvangen.

Alles artikels en routes van deze motor trip door het Bergisches Land vind je hier.

Motorpret van Fes tot Chefchaouen

loukkos

chefchouen

De laatste volledige rit op Marokkaanse bodem is niet zo heel lang, dus is er tijd voor een bezoekje aan de gigantische Medina van Fes. Laat je op sleeptouw nemen door een gids en je wordt ondergedompeld in een wereld waar de middeleeuwen en moderne techniek vrolijk door elkaar lopen. Hier vindt je meer souvenirs, prullaria en eten dan je zoekt en voor een prijsje als je het spel van onderhandelen meespeelt. Wel even opletten dat je niet verloren loopt, neem je GPS mee! Na de middag draaien we het stuur weer richting noord voor een rit die de Marokko ervaring nog eens mooie samenvat. We starten in de groene landschappen ronder stad, komen vervolgens in een soort maanlandschap terecht om later terug in echte bergen te vertoeven. De wegen variëren van "hier zijn ze nog een weg aan het uitvinden" tot "strak als dit hebben we ze in Europa weinig". Vooral de laaste 50 kilometer voor de Pont du Loukous (de grens tussen Spaans en Frans spreken Marokko) bezorgen ons een ongekende motorervaring. En meteen zijn ook de laatste twijfelaars overtuigd dat de Triumph Explorer 1200 een geduchte concurrente is voor de BMW R1200GS. Er wordt zelfs gefluisterd dat het een betere motor is. De dag wordt afgesloten met een foto sessie op het uitkijkpunt bij Chefchaouen, net voor de zon onder gaat over deze trip.

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergte Triumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane DadesTriumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?Triumph Marokko Tour: De lange rit naar Fes

Bezoeken

Chefchaouen: Prachtig bergstadje met een mooie oude stad (Medina), ga bij zonsondergang zeker naar het Chefchaouen uitkijkpunt.

Slapen en eten

Casa Hassan: Gelegen in de Medina van Chefchaouen (dus niet per motor bereikbaar) is dit een traditionele Riad met alle modern comfort (als je je kamer weet te vinden). Het hotel heeft aan de overkant van de straat een lekker hotel. Wie per sé een pint wil drinken kan terecht op het pleintje waar je ook de motor kan achterlaten. Betalen voor het bewaken van je motor op de plein is een must (goed onderhandelen). Prijs: OO

De lange rit naar Fes

naarfez

IMG_4397

Hammam

De theestop in de voormiddag nemen we alweer aan een bron die verborgen ligt in een diepte aan de linker kant van de weg. De oase rond de bron blijkt een populaire pleisterplaats te zijn voor camper-toeristen. We zijn ondertussen van de grootste verbazing bekomen maar toch blijven de landschappen op het netvlies kleven. Stilaan maakt het dorre woestijnlandschap plaats voor de bergen die we aan het begin van onze reis aandeden. Ergens hoog in de bergen heeft gids Michael bij zijn verkenning een ontdekking gedaan. Zowaar een bed & breakfast in een miniscuul gehucht. We slaan de onverharde weg in worden hartelijk ontvangen met muntthee die zelfs niet mogen betalen. Bij een rondleiding door het huis krijgen we meer te zien van wat de B&B te bieden heeft aan kamers en zelfs een hammam. Alleen vrees ik dat er nog wat aan het comfort gewerkt zal moeten worden om veel verwende Europeanen aan te trekken. Een matras volstaat niet om een kamer in te richten en een oude ton met een vuurtje eronder in een afgesloten kamertje is ook niet echt wat de meesten onder ons verstaan onder een welness arrangement. Nog even tijd voor een "zotte" foto waar de Triumph Explorer als tractor wordt ingezet en dan weer om op weg richting Fes. Deze koninklijke stad is flink uitgedeind in de loop der jaren en tot bij het hotel geraken blijkt geen sinecure. Maar iedereen geraakt uiteindelijk door de verkeerschaos en we genieten van het prachtige uitzicht dat het hotel biedt op de oude stad.

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergte Triumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane DadesTriumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?

Triumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen

Slapen en eten

Le Meridien Hotel Fez: Luxe hotel met zicht op de oude stad vanop het prachtig terras. De motoren kunnen veilig gestald worden op de afgesloten parking. Prijs: OOO

Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?

desert

berber_sahara

Vandaag rusten we. We blijven in hetzelfde hotel en vertrekken pas voor een activiteit om 10 uur in tegenstelling tot de gebruikelijke 8u30. We rijden een uurtje naar de sahara. Niet echt de sahara eigenlijk maar een uitloper van de echt zandwoestijn op een kleine 50 km van de grens met Algerije. Daar verblijven we een zuster hotel van het onze en kunnen we ontspannen bij het zwembad. We doen een ritje met een kameel tot hoog op een zandduin en eten een hapje.Het zwembad blijkt toch wat koud, dus beslissen met we z'n vier om de motoren aan de ingang van het hotel (Kasbah Tomboucktou) de woestijn in te sturen voor wat leuke beelden. Het is ondertussen wel 30 graden. Later die middag vertrekken we terug met de groep voor een paar fotosessies in de woestijn. Die zie je zeker in brochures voor de Triumph Explorer verschijnen de komende jaren. Kijk uit naar de man met de titanium grijze BMW helm :)

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergte Triumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane DadesTriumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: De lange rit naar FesTriumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen

Bezoeken

Zandduinen van Erg Chebbi: Nog niet echt de sahara maar wel al 100% het sahara gevoel, start de kamelen!

Slapen en eten

Kasbah Hotel Xaluca Arfoud: Ons tweede hotel van de Xaluca groep, en alweer prachtig. Ze mengen comfort van een modern tophotel met de sfeer en traditie die dit deel van Marokko typeert. Het hotel in Arfoud heeft de vorm van een Kasbah (een fort) waarbij alle kamers op het gelijkvloers liggen rond een centrale plaats waar in dit geval het zwembad ligt. Schrik dus niet als je aan de receptie te horen krijgt dat je kamer vlak achter het zwembad ligt. Een afgesloten parking garandeert de veiligheid voor de moto. Prijs: OOO

De Gorge de Dades en de woestijn

pas_up

scenery_2

pas2

IMG_0061

We starten de dag met een rit door de prachtige vallei van de Dades. Verderop komen we aan een spectaculaire klim naar de top van de pas. Een klim met zes hele korte haarspeldbochten. Bovenaan de pas heb je een uitzonderlijk zicht op de bochten en de smalle vallei. De perfecte locatie voor extra foto's en video. Na een extra ritje op en af voor de foto splitst de groep. Ik ben één van de gelukkigen (samen met de de fotograaf, Michael de gids, Trevor van Triumph, Alejandro uit Spanje en Joakim de gekke Zweed). Ik ben duidelijk de minst ervaren off roader, maar de praktijk met de zware GS bleken een goede voorbereiding om de 35 kilogram zwaardere Triumph door 50 kilometer rivierbedding en gravel te loodsen. Op de top ontmoeten we een groepje Nederlands camper-toeristen, en nog vreemder, een Belg (West-Vlaming) die met een soort buggy en aanhangwagen reeds een paar maand Noord Africa aan het verkennen is. We zullen hem later terugzien aan de andere kant van de pas aan de "camping" daar. Na een spectaculaire aanloop duiken we de droge rivierbedding in en kruipen we een 10tal kilometer rustig naar boven. Verderop verandert de weg terug in een een gravel weg. Er wordt flink wat gezweet want snelheid maken is er niet bij op dit soort paden. Iedereen blijft zonder problemen recht tor er een grote traktor van de andere kant komt. Ik probeer de berm op te sturen maar zonder succes en de gaat de Explorer op zijn kant. Geen erg, Trevor is er als de kippen bij om het gevaarte terug het recht te helpen zetten en we rijden door naar de top. Bovenaan, op 2800 meter, is het lekker fris. De weg naar beneden zou een "piece of cake" worden, maar de schade aan het pad is toch groter dan gedacht, dus is het ook aan deze kant goed uitkijken wat je doet. In het laatste stuk stuk gravel komen we de rest van de groep tegen die ons een stukje tegemoed komt. We maken een paar foto's en iederen vertrekt terug naar beneden. Aangekomen bij de camping aan de andere kant duurt het even voor de laatste rijders aankomen. Het blijkt alleen Björn te zijn. Zes kilometer eerder is "Don" Simone onderuit gegaan. Een beetje twijfel in een zanderig stuk en hij is zwaar onderuit gegaan. Geen schade aan de Don zelf, maar de voorkant van zijn Explorer hangt naast het voorwiel. De hulptroepen pikken Simone en zijn motor op en met een uur vertraging komen we aan de eetplaats aan. Een populaire plek duidelijk, want er staan een 30tal Goldwings uit Casablanca en later komen de KTM jongens uit ons vorig hotel ook aan. Van daaruit vertrekken we terug door een feeërieke oase richting Erfoud. Daar wacht ons alweer een uniek hotel. Maar eerst moeten er nog even 150 kilometer door de woestijn worden afgemaald. Wat een saaie rit zou kunnen zijn is het helemaal niet, de woestijn is een vreemde omgeving die blijft fascineren. Naarmate we Erfoud - ooit een draaischijf van de slavenhandel - naderen verandert de woestijn van steen naar zand. Een 30-tal kilometer voor ons hotel zien we langs de weg een woestijn-parking. Berber tenten aan een aantal waterputten met een paar echte (?) en een paar namaak berbers erbij. We maken een snelle stop voor een kop thee in de tent, en de lokale jongens (de rasta's doen mij vermoeden dat ze niet echt primitieve lokale boeren zijn) demonstreren het feit dat de verschillende waterputten met elkaar verbonden zijn. Een slimt idee om te voorkomen dat de ééne familie de put van de andere zou vergiftigen. Vandaag staan de putten droog. Met de vertraging van de middag was deze stop er voor gids Michael eigenlijk te veel aan. Hij wil absoluut niet bij donker door de woestijn rijden. En terecht zo blijkt, want zelfs de voertuigeen met licthen schakelen die niet in als het donker wordt. Gelukkig zijn we net voor het écht donker wordt in ons hotel. Tijd voor bier bij het zwembad en nagenieten van een vermoeiende maar prachtige dag.

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergteTriumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane Dades

Triumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?Triumph Marokko Tour: De lange rit naar FesTriumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen

Bezoeken

Gorge des dades: Deze unieke vallei verdient eigenlijk een volledige dag bezoek of zelfs meer.

Slapen en eten

Kasbah Hotel Xaluca Arfoud: Ons tweede hotel van de Xaluca groep, en alweer prachtig. Ze mengen comfort van een modern tophotel met de sfeer en traditie die dit deel van Marokko typeert. Het hotel in Arfoud heeft de vorm van een Kasbah (een fort) waarbij alle kamers op het gelijkvloers liggen rond een centrale plaats waar in dit geval het zwembad ligt. Schrik dus niet als je aan de receptie te horen krijgt dat je kamer vlak achter het zwembad ligt. Een afgesloten parking garandeert de veiligheid voor de moto. Prijs: OOO

Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane Dades

IMG_4066

IMG_4127

IMG_4256

De dag start opnieuw vroeg, want we willen de bussen met toeristen voor zijn die vanuit Marrakech vertrekken om de Atlas te beklimmen. De rit is dan ook meer dan de moeite en we rijden zelfs een extra rondje over de top om onze fotograaf ter wille te zijn. Rond de middag slaan we links af om langs een minder goed bereidbare canyon (tot voor kort was dit off-road) richting Ouarazatte te rijden. Even verderop nemen we de lunch - tajine - in een restaurant dat voor de toeristen een tent heeft opgezet. Dat dit ook een off-road paradijs is bewijst de aanwezigheid van nog en groep motorrijders met echte cross-bakken. Het foto team en de beste rijders maken een ommetje langs een oase, waar top piloot Joakim uit Sweden zich vast rijdt in de modder. Eens we weer helemaal aan de voet van het gebergte zijn, aan de West-kant deze keer pauzeren we bij Aït Ben Haddou wat een populaire film locatie is. Hier werd onder andere gefilmd voor Gladiator. Uitgerust en fris na een kopje muntthee nemen we een binnenweg die eigenlijk geen weg is om daarna de dag te eindigen de dag met een zen-rit door de woestijn. De schier eindeloze rit langs dorpjes en steden met de typische zandkleurige huisjes met platte daken brengt je bijna in hogere sferen. Aangekomen in een prachtig hotel in Boulmane Dades worden we verrast een traditionele groep zingende mannen en vrouwen. Geen betere manier om ons nog dieper onder te dompelen in deze toch voor ons voor een groot deel onbekende cultuur.

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergte

Triumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?Triumph Marokko Tour: De lange rit naar FesTriumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen

Bezoeken

Aït Ben Haddou: Deze versterkte stad diende als locatie voor een lange reeks films. Wie geen zin heeft om er helemaal naartoe te wandelen heeft ook een mooi uitzicht vanop het terras (achteraan) van het koffiehuis op de parking (zie route).

Slapen en eten

Hotel Xaluca Dades: De hotels van de Xaluca groep zijn stuk voor stuk aanraders. Ze mengen comfort van een modern tophotel met de sfeer en traditie die dit deel van Marokko typeert. In Boulmane Dades zijn de kamers uitgehouwen uit de rotswand en bieden ze een uniek zicht op de vallei van de Dades. Hetzelfde zicht straalt je toe vanuit het zwembad op het dak. Een afgesloten parking garandeert de veiligheid voor de moto. Prijs: OOO

Naar Marrakech via het Atlas gebergte

Cascades d'Ouzoud

IMG_4038

IMG_4110

Bij onze theestop in Azilal voelen we ons al een beetje Marokkaan. Hier komen niet zo veel toeristen. Maar natuurlijk passeer je met 18 identieke Triumph Explorer 1200 motoren en mannen in identieke Triumph pakken erop nooit onopgemerkt door een stad, dorp of zelfs streek. De volgende stop is tevens de lunch stop aan les Cascades d'Ouzoud. We zijn al voor 12u ter plekke, dus is er ruim de tijd om een kijkje te gaan nemen bij de waterval. Beter nog, we rijden eerst even door tot aan de top van de bergpas wat alweer mooie plaatjes oplevert zowel van de lokale markt waar we door rijden als van de kronkelwegen verderop. Terug beneden laten we ons toch overtuigen door een kerel die beloofd dat hij ons allemaal snel te eten zal geven vlak bij de waterval zelf. En hij heeft zelfs niet gelogen. Na de fotostop verorberen we de obligate tajines en kebabs. Van hieruit gaat het verder richting Marrakech, maar niet zonder even een groepje Belgische motorrijders naar de juiste plek te sturen. Of de watervallen de moeite zijn? Jazeker, en laat je niet verleiden om te eten aan één van de vele restaurantje zonder het magistraal uitzicht. De namiddag levert alweer een meer ontspannen rit … hoewel … ik herinner mij vaag toch nog een stukje bijna-race-track door de bergen. Ik zal er eens de video beelden moeten op naslaan … . In elk geval eindigen we de namiddag met de cruise controll aan en genieten we opnieuw van de vreemd geuren en kleuren. De nodige zen-voorbereiding om de heksenketel van Marakkech in te duiken. De gidsen hebben gewaarschuwd, we moeten helemaal rond de stad, en het verkeer is crazy. En gelijk hebben ze, het is heen heksenketel. Maar toch weer niets om je écht zorgen over te maken op de motor. Iedereen rijdt waar hij wil, regels zijn er niet tenzij dan dat je de anderen niet overhoop rijdt. En zo komen vooral de ervaren stadsrijders (zoals Michel die elke dag door Parijs rijdt) met een grote smile in de helm aan bij ons luxe hotel. Het heeft trouwens iets decadent, 18 gelijke zware motoren die netjes opgelijnd worden op het trottoir voor het hotel. Rijke snobs hoor je voorbijgangers denken, maar geheel onterecht. Eerder een prachtige groep van over gans de wereld die stuk voor stuk met veel openheid van geest en enthousiasme genieten van deze unieke motor-ervaring die Triumph hen aanbiedt. De avond brengen we door op het wereldberoemde (en werelderfgoed) Djeema-El-Fna plein waar eten in één van de vele traditionele stalletjes. Voor de culinaire ervaring moet je het niet doen, maar je kijkt wel je ogen uit in deze chaotische drukte. Wanneer aan het einde van onze maaltijd twee bedelaars de achtergelaten worstjes van ons bord grissen (niet hard genoeg gebakken volgens sommigen, gewoon rood gekruid volgens mij) meen ik de échte arme sloebers geïdentificeerd te hebben. Maar als het arme vrouwtje enkele minuten later een babbeltje slaat met één van de speelgoed verkopende meisjes op het plein begin ik weer te twijfelen. Is zij dan toch de manager van een aantal van deze commerçanten? Wie zal het zeggen.

Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar ChefchaouenTriumph Marokko Tour: Door de Noord-Marokkaanse bergen naar IfraneTriumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-Rbia

Triumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane DadesTriumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?Triumph Marokko Tour: De lange rit naar FesTriumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen

Bezoeken

Cascades d'Ouzoud: De hoogste watervallen van Marokko en echt de moeite waard. Neem de lunch met zicht op de waterval.

Jeema-El-Fna: Een werelderfgoed plein dat het hart vormt van het oude Marrakech dat 's avonds omgetoverd wordt in een gigantisch open-lucht restaurant. Anderzijds ook wel de plek ter wereld waar je meest door bedelaars allerhande wordt lastig gevallen.

Slapen en eten

Atlas Medina Hotel: Een regelrecht luxe hotel dat buiten de oude stad ligt. Niet kiezen als je naar typisch lokaal op zoek bent, maar het is wel een kwalitatief hoogstaand hotel met alles erop en eraan. Parkeren deden wij op het trottoir voor de deur, het hotel zorgde voor bewaking dag en nacht. Prijs: OOO