Dag 6: Day three - off road - is where we separate the boys from the men

Dag drie is de dag waarop iedereen het spel zo'n beetje begint te kennen en nieuwe kunstjes uitprobeert, je weet wel net zoals bij het skieen. Werner bijvoorbeeld weet ondertussen dat hij niet een grote en een kleine koffer heeft, maar wel twee uitschuifbare exemplaren. Boy weet nu dat zijn GoPro nooit zal werken en zelfs Bart heeft er vrede meegenomen dat de Wild Boys eigenlijk Chalet Boys zijn. Een re-branding van het team naar "De Chaletten" dringt zich nu wel op. Dag drie was ook de dag waarop het landschap veranderde van prachtig naar onbeschrijfelijk mooi. Het schrijverstalent van ondergetekende schiet tekort om de schoonheid van de natuur, bergen, parken en dorpjes aan het einde van de wereld te beschrijven. Bekijk gewoon de foto's! Ondertussen leren we ook vanalles bij over de Spaanse cultuur en gewoonten. Zo mag je in een natuurpark maar per 7 binnen, en mag je in datzelfde park ook maar per 7 staan praten, een fijngevoeligheid van de locale wetgeving die zelfs Boy ontgaan was. Even dachten we dat we ook maar per 7 zouden kunnen eten maar het ondernemerschap zit in de diepste vezels van de Spanjaarden ingebakken en de kok van Hostal Francisco - die eigenlijk met vakantie was - schotelde een heerlijke en copieuze maaltijd voor.

Dag drie verliep echter niet rimpelloos. Voor de gevoelige zielen onder de lezers en vooral lezeressen kan ik nu al zeggen dat er geen reden tot paniek is. Tot de rand met bloed gevulde motorbotten hebben we enkel in de fantasie van Boy gezien. Eenzelfde Boy die trouwens de eerste prijs van de dag krijgt en zichzelf nu dus officieel kan omdopen tot "Man". Waarom? Nadat zijn olie lekkende 1150 GS ook nog eens met een luide knal op 1 cylinder overschakelde (een euvel dat trouwens snel verholpen werd door chef techniek Yves) slaagde hij er toch in zijn techniek om een motor 180 graden te draaien op 1 vierkante meter te verfijnen. Spijtig genoeg was hij deze keer vergeten zijn voet mee te draaien wat resulteerde in een verrokken spier en een bijzonder pijnlijke 40 kilometer off road. Hier even speciale dank aan El Commandante en Den Trompet voor de morele en fysieke steun. Eerder op de dag had ook Luc (vanaf nu dus Luc The Man) zijn sporen verdiend door op tamelijk spectaculaire wijze zijn nog niet gerodeerde, blinkende sissy bike van de nodige oorlogswonden te voorzien. Ook hier geen blijvende letsels maar de ribben en blauwe plekken doen pijn naar het schijnt. Er is dus wel wat tijd verloren onderweg en nadat den brommer van Bert die nogal te lijden had onder de vele schokken opgelapt werd met tie-raps slaagde Bart er in om voor de tweede keer lek te rijden. Gelukkig vervangt Asterix (jawel, een nieuwe bijnaam) met de hulp van Stef/Obelix een band binnen het kwartier. Tot slot en geheel uit onverwachte hoek is er de prijs voor de zotste sprong. Die mag op naam van Patrick gezet worden die voor even zijn telefoon opzij legde om aan iedereen te tonen hoe je "een boompje neemt". Oordeel zelf aan de hand van de video beelden hieronder.