Er zijn geen zekerheden meer in het leven. Het zou een rustig dagje worden, tijd voor de gewonden om op hun positieven te komen: shopping in Andorra, 's avonds dezelfde camping, rustig dus. Althans, dat was het plan want tijdens het tamelijk chaotisch ontbijt werd alles op zijn kop gezet. Tussen de boccadillios con huevo en de croissants con jamon y queso door liet Boy weten dat hij er de brui aan gaf wegens te veel pijn, voelde Luc zich na een goede nachtrust in topvorm en werd er dus beslist om direct te vertrekken naar de beruchte "Col du Misere". De testosteron bommen in de groep zijn de col ook op gereden met succes en terug naar beneden gegleden met dichtgeknepen billen. Bewijs is daar echter niet van, de rustiger boys hebben ze enkel een boerenwegel zien inslaan, meer niet. Vervolgens vlogen we in formatie de bergen in over asfaltwegen, die uiteindelijk 15km gravel bleken te zijn. En daar, diep in de bergen waar de geiten en de ezels nog intiem zijn met hun hoeders zou er dus een restaurant zijn waar we snel een bordje lokale charcuterie konden eten. In de praktijk kregen we een parade aan delicatessen voorgeschoteld waar zelfs Pieter Breugel de oude heen raad mee zou weten. Het begon met een schotel huisgemaakte worsten van zachte chorizo tot pittige zwarte pensen, aangevuld met drie blokken bergkaas. Daarna volgden kommen met varkenspoten, worsten, spek, ribbetjes en stoofschotels van kip en everzwijn. Als dessert was er natuurlijk flan en creme catalan maar ook panna cotta en verse kaas met honing, aangevuld met gedroogde noten en vruchten met een porron Moscatel. De perfecte lichte maaltijd dus om 60 kilometer door natuurparken te scheuren, te schudden en te beven.

En ondanks onze overvoedde toestand, ondanks het snediger tempo, ondanks de wilde paarden op ons pad en ondanks een onweer om de dag af te ronden is niemand gevallen of zelfs maar omgevallen vandaag, zelfs Luc niet, allez, bon, toch bijna niet. Maar de ondergrond naast de chalets is dan ook heeeel oneffen. We weten nu ook dat Luc nog andere talenten heeft, zo bleek toen Hans geholpen werd aan een nieuwe look middels een tondeuze. En zo werd kapsalon De Chaletten gelanceerd op een camping in Spanje.

Samengevat, er zijn dus geen zekerheden meer in het leven, laat het ultieme bewijs daarvan zijn dat zelfs survival boy Bart ondertussen is toegetreden tot de selecte club van de Chaletten. Welkom Bart, en Stef is U eeuwig dankbaar!