Nog even de voorraad water aanvullen in de keuken van het hotel, en dan naar de andere kant van de stad om te tanken en Lapland in te trekken. De GPS stuurt ons door de hoofdstraat van Tromso en laat ons plots een soort parkeergarage in duiken. Ik twijfel even of de ‘G’ met ONAK kano op het dak wel binnen zal geraken, maar veel tijd om te twijfelen is er niet. Honderd meter verder blijkt dat dit de tunnel is naar de andere kant van de stad. Het wordt wat minder evident als we nog wat verder op een rond punt stuiten … We slaan links af op goed geluk, want een GPS werkt niet midden in een berg, om vervolgens opnieuw op een rond punt aan te komen … Na wat zoeken komen we dan toch aan de andere kant van de berg uit. Verdwalen in een berg, er is voor alles een eerste keer.

Na 2000 kilometer op Noorse wegen hebben we ontelbare waarschuwingsborden gezien voor overstekende elanden, maar nog nooit een echte Eland. En nu zijn we midden in Lapland aanbeland, op de grens met Finland, een gigantisch gebied waar de Lappen waken over vrij rondlopende kuddes rendieren. We zijn dan ook nog maar net de grens over als zo’n eerder klein beest met een enorm gewei rustig over de weg slentert. Aan auto’s wordt geen aandacht besteed, massa’s tijd dus om de familie van Rudolf te fotograferen.

We zitten nog steeds ver boven de poolcirkel en campings zijn dun gezaaid, dus kiezen we voor een hytte in Hetta (of Enontekiö⁩). Deze 'metropool' is waar de echte lappen wonen en leven volgens hun oude gewoonten. Maar verwacht geen tenten of iglo's, het is gewoon één straat. Gezien er ook nauwelijks winkels te vinden zijn in de buurt kiezen we opnieuw voor een restaurant. Het ziet eruit als de gelagzaal van een Sovjet hotel uit de jaren ’70 maar het eten is heerlijk (rendier, of wat dacht je).